γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Να ‘μαστε πάλι εδώ, με τους ξεχασμένους ήρωες. Καθισμένοι στη “ρωγμή του χρόνου” να προσπαθούμε να μην ξευτελίσουμε τη ζωή μας (αφού δεν μπορέσαμε να τη σώσουμε), να μη βαφτίζουμε τους ρύπους και τα περιτρίμματα της Ιστορίας ως “άνθη του πολιτισμού”, να μη μεμψιμοιρούμε
για τη σχολική εκπαίδευση μας, που ήταν, είναι και θα είναι ανεπαρκής......
